KANBAN
Kanban (z japońskiego kartka, szyld) jest strategią zaopatrzeniową służącą synchronicznemu sterowaniu produkcją, bazującą na zasadzie pull (zasada supermarketu). Przeciwieństwem do tego jest teoria Taylora z zasadą push.
Krótki opis
Kanban jak również synchroniczny system produkcji oraz KAIZEN zostały stworzone i użyte przez Taiichi Ohno z Toyoty (japońskiego koncernu samochodowego). Stanowią one bardzo ważne narzędzie służące utrzymaniu koncepcji Just in Time. Filozofia ta opiera się na zamyśle, aby uruchamiać dopiero wtedy produkcję, kiedy pewna określona ilość zmagazynowanego towaru zostanie naruszona. Aby zapewnić dostęp do informacji na poszczególnych odcinkach produkcji używa się kart KANBAN, które krążą pomiędzy źródłem materiału (miejsce udostępniania towaru) a miejscem jego zużywania. Zapotrzebowanie zostaje zapewnione przez magazyny buforowe wyposażone w pojemniki KANBAN. Przepływ materiału pomiędzy miejscem jego udostępniania a zużywania działa jako samodzielny krąg reguł (zasada supermarketu).
Rozróżnia się Kanban jedno- i dwukartowy, gdzie dwukartowy dzieli się dalej na transportowy (karty przedsiębiorstwa i karty dostawców) oraz produkcyjny (karty sygnalizacyjne oraz materiałowe).
Cechy i wymagania
Karta KANBAN musi zawierać takie informacje dla dostawcy dotyczące zapotrzebowania, jak: numer części, opis produktu, wygląd, rodzaj pojemnika, ilość sztuk w poszczególnych pojemnikach, informacje o tym komu są one potrzebne oraz miejsce magazynowania. Dzięki temu zostanie wyprodukowanych jedynie tyle odpowiednich części, ile potrzebuje otrzymać jednostka produkcyjna.