Best Practice
Pojęcie „Best Practice” (ang. „najlepsza praktyka”) pochodzi z zakresu benchmarkingu i oznacza najlepiej zrealizowane rozwiązanie.
Krótki opis
Best Practice wywodzi się z procesu, który systematyzuje dostępne doświadczenia odnoszących sukces przedsiębiorstw i użytkowników i na podstawie celów przedsiębiorstwa porównuje oraz ocenia różne rozwiązania, które mogą zostać użyte w praktyce. Dalej ustala się na tej podstawie, które ustawienia oraz rodzaje działań mogą przyczynić się do osiągnięcia celów.
Wewnątrz procesu benchmarkingu nie poszukuje się teoretycznie lub technicznie najlepszego rozwiązania, lecz porównuje się ze sobą rzeczywiście sprzedawane produkty lub usługi na podstawie jednolitych kryteriów jakościowych. Zwycięzca jest wtedy określany jako „Best Practice”.
Cechy i wymagania
Cechy Best Practice to:
- Brak przymusu, aby SAMODZIELNIE znaleźć najlepsze rozwiązanie
- Sprawdzone rozwiązania powinny zostać najpierw zweryfikowane, a dopiero później powinno szukać się „lepszych“
- Zorientowanie na określone i jasne kryteria oceny
- Sprawdzenie przejęcia od innych systemów
- Jedynie oparte na praktyce koncepcje mają pierwszeństwo
Zastosowanie
Kryteria zdolności przenoszenia obiektów:
- Skuteczne przez dłuższy okres czasu
- Nowatorski i powtarzalny
- Mierzalność wyników
- Pozytywny Outcome
- Szeroki obszar zastosowania
- Żadne lub nieliczne ograniczenia (na przykład regionalne)
Jeżeli pewne wskazówki lub warunki przy przejęciu lub wprowadzeniu nowych pomysłów zostaną pominięte, może to prowadzić do błędów w ich zastosowaniu, które mogą wpływać na zmniejszenie wyniku. Dlatego powyżej wspomniane kryteria przenoszenia muszą koniecznie zostać uwzględnione.